Valse meeldauw is, net als echte meeldauw een vervelende schimmelziekte van de druivenstokken met veel druivenverlies als gevolg. Men herkent de ziekte aan de gele of bruine vlekken op het blad, maar hier zit het schimmelpluis aan de onderzijde van het blad in plaats van op de bovenzijde zoals bij de Echte Meeldauw. De Valse Meeldauw draagt als Latijnse benaming Peronospora viticola maar heel dikwijls gebruikt men ook de Franse term Mildiou.

De schimmel is bijzonder resistent en hij overwintert in afgevallen blad en andere resten op de grond. Als het langdurig vochtig weer is, of hard geregend heeft, kan hij zich explosief naar boven verspreiden, over de gehele druivenplant. Het blad wordt uiteindelijk bruin en verdroogd; jonge trossen verschrompelen. Zulke aanval kan bijzonder snel gaan en sommige wijnboeren zagen in uitzonderlijke natte jaren op deze manier de helft van hun oogst verloren gaan op 1 nacht.

Het valt op dat druivenstokken in goede conditie minder gevoelig zijn voor deze ziekte. Daarom is het van belang dat de druiven open en luchtig aan de stok hangen en er niet teveel trossen per wijnstok hangen. Men kan bovendien uitbreiding tegengaan door ziek en overtollig blad weg te snoeien. Bovendien kan op deze manier de wind ook weer doorheen de druiventrossen waaien en ook de Valse Meeldauw tegengaan.